Ze gaan er met je neus vandoor - Ted van Lieshout

Ze gaan er met je neus vandoor was boek nummer twee dat ik las in 2021. Ik koos het boek omdat ik normaal gezien geen echte poëziefan ben, maar het genre toch nog eens een kans wilde geven. Het boek heeft De Grote Poëzieprijs en een Boekenleeuw ontvangen. Ik dacht: het boek heeft twee belangrijke prijzen ontvangen, dus het moet wel goed zijn.

Ruzie

Het boek van Ted van Lieshout gaat over een dichter die niet meer kan dichten omwille van liefdesverdriet. De letters in het boek gaan daarna op zoek naar een nieuwe partner voor hem zodat zijn liefdesverdriet opgelost raakt. Ze plaatsen een zoekertje en ja hoor, iemand reageert: een tweede alfabet komt voor in het boek. Ze willen dat het hun poëzieboek wordt en ze proberen de andere letters te verjagen. Het wordt een strijd op leven en dood. Welke letters overwinnen, en raakt het liefdesverdriet opgelost? Je leest het in Ze gaan er met je neus vandoor.

Ik ben oprecht positief verrast door dit boek. Elke keer je een bladzijde omslaat, verandert de lay-out compleet. Andere lettertypes, andere grootte, andere indeling van de pagina’s… Kortom, elke bladzijde is een verrassing en dat vind ik enorm positief. Daardoor leest het boek ook erg snel en vlot.

Sfeer en spanning

Doordat de letters ruzieden, stroomde de tekst over in elkaar. Dat maakte het af en toe wel moeilijk om de eigenlijke tekst te lezen, maar dat bracht sfeer en spanning in het boek. Van een saaie poëziebundel was absoluut geen sprake. Ik denk dat dit boek heel geschikt is voor leerlingen van het secundair onderwijs. Het schijnt een ander licht op poëzie: het is hedendaags, anders en verstaanbaar voor elke leeftijd. Met dat laatste puntje heb ik vaak ook het meeste moeite. Na het lezen van poëzie heb ik vaak enorm veel vragen over het gedicht zelf, en dat had ik nu niet. Als het goed is, mag het gezegd worden en dit was echt een goed boek.